در این کتاب، شاهنامه فردوسی را به عنوان اولین اثر مهم کلاسیک شعر فارسی، برای پژوهش برگزیده ایم. این انتخاب از این نظر هم قابل توجه است که شاهنامه، به عنوان یک مثنوی داستانی، که تا حدی هم از فضای فکری مسلط عصر خود فاصله گرفته است، هم قهرمانان زن را مطرح کرده و هم تا حدی تصویرهای متنوع و متفاوتی ازآنان ارائه کرده است. ما در اینجا در پی معرفی شخصیت های زن شاهنامه یا تعریف وتمجید از آنان نیستیم، بلکه بیشتر سعی داریم که دریابیم امروز چه خوانشی از زن در شاهنامه از حیث میزان مورد توجه بودن و چگونگی طرح و تفصیل شخصیت زنانه می توان داشت. در جامه امروز ما زن در کانون بسیاری از مطالعات قرار گرفته است و شاهنامه مرجع نسبتا مهمی برای بعضی از این مباحث بوده است. چون از یک سو زنان گاه در آن نقش های مثبت مهمی دارند، و نیز البته گاه تحقیرهای سنگینی نیز نسبت به آنها ابراز شده است. نگاه به شاهنامه از نظر عقاید موجود درباره جایگاه واقعی و آرمانی زن در اجتماع، در زمان سرایش دیوان یا در زمان وقوع حوادث، و مهمتر از این دو، هرمنوتیکی پژوهشگر که درگیر تفکرات معاصر در مورد زن است، به متن شاهنامه از نظر موضوع زن، هدف کتاب حاضر است.