اعتقادات و باور های بومیان آمریکای شمالی

در اکتبر 1492 کریستف کلمب در مأموریتی با هدف رسیدن به ساحل شرقی آسیا آن قدر باکشتی خود به سمت غرب راند تا به سرزمین امریکای کنونی رسید. در آن روزگار فقط سه قاره آسیا، افریقا و اروپا شناخته شده بودند. هنگامی که خشکی از دور هویدا شد کریستف کلمب حدس زد که به هندوستان رسیده است اما آنچه دید با تصوراتی که از توصیفات مارکوپولو دربارة شرق دور به دست آورده بود کاملاً مغایرت داشت. پس چاره ای نداشت جز اینکه مشاهداتش را با مفروضاتش یکسان تلقی کند. او در طول چهار سفری که انجام داد ناگزیر از حفظ این باور غلط بود. در طول سفر سومش، در ادامة راه خود‌ به جنوب برزیل رسید، در حالی که درگزارش مارکوپولو آمده بود که در جنوب هندوستان چیزی جز اقیانوسی وسیع وجود ندارد. از این رو مجبور بود بر خلاف باور مذهبی خود، که خداوند فقط آن سه خشکی را آفریده است، وجود خشکی ظاهر شده را به خود و دیگران بقبولاند. پس ادعا کرد که این خشک همان باغ عدن است که طبق داستان های مذهبی، در انتهای شرقی زمین واقع بود. از این رو هائیتی(Haiti)، سانتودومینگ (Santo Doming) و کوبا (Cuba) بخشی از آسیا به حساب آمدند.

آمریگو وسپوس (AmerigoVespussi) عظمت و حقیقت دنیای جدید را دریافت. اما هم او، و هم کریستف کلمب به لحاظ فضای مذهبی آن زمان از بیان این حقیقت، که به سرزمین جدیدی راه یافته اند، سرباز زدند. او در سال 507 م با گردآوری اطلاعاتی از سفرهای متعدد خود به آنجا، این فکر را رواج داد که خشکی چهارمی پیدا شده که گرداگرد آن را آب فرا گرفته است. این خبر را اولین بار آکادمی سنت دای (St.Die) منتشر کرد.