امکان معرفت خدا و ادله وجود او از نظر ابن سینا و اسپینوزا

دل مشغولی به خدا از جدی ترین روی‌کردهای فلسفی است. کمتر فیلسوفی را می‌توان یافت که بدان نپرداخته باشد. مشغولیت به خدا و فرامین او فرع بر اثبات وجود اوست اما قبل از آن که وجود خدا با ادله‌ی کثیره اثبات شود, یک سؤال هم چنان ذهن آدمی‌را می‌کاود و آن این که آیا اساساً معرفت خدا ممکن است؟ آنچه در تلاش حکیمان بعداز فراز و نشیب‌ها‌ی بسیار رخ می‌نماید تفکیک دو حوزه‌ی «امکان معرفت» و «اثبات وجود» است. فیلسوفانی هستند که معرفت خدا را ممکن نمی‌دانند به این معنا که درک حقیقت او را کار عقل ندانسته‌اند, اما هم ایشان معتقدند که وجود خدا به ادله‌ی بسیار مبرهن است. کتاب حاضر به قصد بازنمود این مطلب دیدگاه دو حکیم را مقابل هم نهاده و به مقایسه‌ی نظرها آنان در خصوص این دو مطلب می‌پردازد تا نشان دهد که چگونه بعضی از اندیشه‌های‌ یک حکیم شرقی, یعنی این سینا, در گذر تاریخ و از طریق واسطه‌هایی که تحت تأثیر اندیشه‌ی مسلمانان بوده‌اند توانسته است بر روی افکار فیلسوف دیگری از غرب که متعلق به عصر رنسانس بوده, یعنی اسپینوزا, تأثیر خود را بگذارد. گرچه این تأثیر تام و تمام نبوده است اما همین اندازه که در میان مجموع تفکرات ایشان پاره‌ای فقرات مشترک و دیدگاه‌ها‌ی مشابه می‌توان یافت, آدمی‌را مشتاق مطالعه‌ی آن دیدگاه‌ها‌ می‌نماید. امید است که نوشته‌ی حاضر توانسته باشد چنین اشتیاقی را هر چند اندک پاسخ گفته باشد.