زن مسلمان،پرده نشینی یا حضور اجتماعی

جامعه‌ی انسانی فراهم آمده از انسان‌هاست و زن نیمی از پیکره‌ی جامعه‌ی انسانی را تشکیل می‌دهد. اما از دیدگاه اسلام زن تا چه اندازه در جامعه زمینه‌ی نقش‌آفرینی دارد و محدوده‌ی مشارکت اجتماعی زنان و حضور عینی آنان در جامعه تا کجاست؟ آیا مرد می‌تواند همسر خویش را از مشارکت در امور اجتماعی باز دارد؟ موضوع مشارکت اجتماعی زنان با آنکه از اهمیت ویژ‌ای برخوردار است، اما تاکنون با نگاه همه‌جانبه و دقیق مورد پژوهش قرار نگرفته است. مولف کتاب مساله را از زاویه‌ی عقل، قرآن و حدیث بررسی کرده و در نهایت به نقد نظرهای مختلف پرداخته است. این پژوهش به نتایج اساسی زیر دست یافته است:

سیره‌‎ی عقلا معطل گذراندن نیروی فعال نیمی از جامعه‌ی انسانی یعنی زنان را نمی‌پسندد.
قرآن و سنت نیز سیره‌ی عقلا را تایید کرده و زن و مرد را مورد خطاب خداوند و مکلف دانسته و در تکالیف این دو تفاوتی قائل نشده است. ( البته به استثنای برخی حقوق خاص که به مشارکت اجتماعی مربوط نیست.)
سیره‌ی معصومان (ع) حضور زنان را در عرصه‌ه‌ی مختلف سیاسیف اجتماعی، فرهنگی و نظامی تایید می‌کند.
مردان تنها در محیط خانواده بر همسران خویش “قوام” هستند . این قوامیت منحصر در حق “استمساع” و احیانا “مساکنه” می‌باشد.
مشاغل و فعالیت‌های خاص اجتماعی مانند قضاوت، ریاست، دولت و مرجعیت که از حساسیت ویژه برخوردار است، از اصل کلی جواز خارج است و زنان واجد شرایط می‌توانند همانند مردان متصدی این مناسب شوند.