اعتدال گرایی در اخلاق، اندیشه ای ارسطویی تلقی می شود که در میان فیلسوفان مسلمان عرصه ی اخلاق، اقبالی تام و تمام یافته است،اما ترجیح ایشان به حرکت در سایه ی اعتدال گرایی مانع تلاش آنها در سامان دهی نظام اخلاقی که مطابق آموزه های دینی باشد، نبوده است.آنگونه که مطالعه ی این اندیشه ها نشان می دهد با وجود جان مایه های ارسطویی حاکم بر نظام اخلاقی آنان، جاری کردن محتوای اسلامی در آن قالب ارسطویی، سهم ویژه ای است که می توان جملگی آنان را در آن شریک دانست.فارابی،ابن بسکویه، خواجه طوسی و ملااحمد نراقی با نگارش آثار ماندگاری از خویش، نشان داده اند که با وجود عنایت ایشان به اخلاق نیکوماخوسی ارسطو، اما باورهای دینی شان آنها را به افقی فراتر از آنچه ارسطو در آن کتاب مهم نشان داده،کشیده است.نویسنده با بیان تاثیر و تاثرهایی که میان این دسته از فیلسوفان و اندیشه های ارسطویی وجود دارد، خواننده را در موضع اعتراف به این حقیقت قرار می دهد که برای این فیلسوفان هم سهمی در نظام اخلاق فضیلت محور وجود دارد.